طراوت باران

   

 در باغ اگر رفتی سیری به گلستان کن

 وین مطرب بی نی را منعم به نیستان کن

 از مکتب هر استاد یگ نکته گر آموزی

 بهتر بُود از اینکه انبار زر اندوزی

 یک باده از این می را می نوش و در این بنگر

 کین مستی و مدهوشی از عقل بوُد برتر

 جانم ز پی جانان گردد چو جدا از تن

 عاشق تو مدهوش تر خواهم ز پی اش رفتن

 ای دوست در این مقطع علم است مراد من

 هر لحظه فزون از پیش من تشن? آموختن

 ای دل به نیستان رو از نی این نوا بشنو

 گوید ز پی تحصیل حتی به بیابان رو

نور الله رنجبر